Kły, gdzie najpierw ewoluowały i dlaczego są unikalne dla ssaków.

Większość ludzi wyobrażając sobie zwierzęta z kłami, wyobraża sobie słonie. Ale wiele innych zwierząt ma kły, w tym guźce, hipopotamy, żyjące w Arktyce morsy, a nawet pięciofuntowe zwierzęta przypominające świnki morskie zwane góralkami.

Chociaż rozmiary zwierząt i ich kły mogą się różnić, wszystkie mają jedną wspólną cechę: kły występują tylko u ssaków. Nie ma znanych ryb, gadów ani ptaków z kłami. Ale pozostaje tajemnicą, jakie kroki ewolucyjne doprowadziły do ​​rozwoju tego zjawiska i dlaczego ssaki są jedynymi zwierzętami, które mają kły.

W badaniach wspieranych przez Narodową Fundację Nauki USA, o których mowa w Proceedings of the Royal Society B, naukowcy wyśledzili pierwsze kły od starożytnych krewnych ssaków, którzy żyli przed dinozaurami, rzucając światło na ewolucję ciosów ssaków poprzez zdefiniowanie, co sprawia, że ​​kieł jest kłem.

„Kły to bardzo znana anatomia, ale dopóki nie zacząłem pracować nad tym badaniem, nigdy tak naprawdę nie zastanawiałem się, dlaczego kły są ograniczone do ssaków” – powiedziała główna autorka, Megan Whitney z Uniwersytetu Harvarda.

Według Kennetha Angielczyka, współautora i kuratora Muzeum Terenowego w Chicago, naukowcy wykazali, że pierwsze kły należały do ​​zwierząt, które pojawiły się przed współczesnymi ssakami, zwanych dicynodontami. „To bardzo dziwne zwierzęta”.

Dicynodonty, choć nie ssaki, są bardziej spokrewnione ze ssakami niż z dinozaurami i innymi gadami. Dicynodonty żyły między 270-201 mln lat temu i obejmowały małe dicynodonty podobne do szczurów oraz ogromnych rozmiarów dicynodonty wielkości słonia. Znane są z osobliwego układu zębów.

Cechą charakterystyczną, po raz pierwszy odkrytą 176 lat temu, są wystające kły w ich górnej szczęce. Większość miała dwa górne kły, które schodziły z pozycji kłów, ale rzadko miały dodatkowe zęby. Zamiast tego dicynodonty miały dziób z przodu ust, który był zrobiony z keratyny i przypominał dziób żółwia.

Kły, które wyewoluowały, mogą powiedzieć naukowcom o presjach, z jakimi borykają się te zwierzęta. Kły mogą funkcjonować na różne sposoby, w tym w obronie, rywalizacji, zakopywaniu się, doborze płciowym, a nawet poruszaniu się jak u morsa, który używa swoich kłów, by wdrapywać się na kry lodowe. Ciągle rosnący kieł mógł pozwolić dicynodontom na pokonanie wyzwania, jakim jest posiadanie jednego zestawu zębów zastępczych przez całe życie.

„W historii Ziemi różne grupy niezależnie wykształciły podobne cechy w procesie zwanym ewolucją konwergentną” – powiedział Leslie Rissler, dyrektor programowy w Wydziale Biologii Środowiskowej NSF. „Badanie, czy te cechy powstają w wyniku tych samych mechanizmów rozwojowych lub genetycznych, jest jednym z najbardziej ekscytujących pytań w dzisiejszej biologii”.